اين چند جمله و شعر زيبا را نيز از ورق پاره هاي يافته شده از سالهاي گذشته گلچين كرده ام و همانطور كه مستحضريد اين اوراق در حين خانه تكاني شب عيد بدست آمده اند.
اينبار همه مطالب ( غذاهاي جان ) متعلق است به شادروان سيد حسن حسيني كه هرچه ميگذرد حسرت نبودش در دلم بيشتر مي شود :
هرچند كه از آينه بي رنگ تر است از خاطر غنچه ها دلم تنگ تر است
بشكن دل بينواي ما را اي عشق اين ساز شكسته اش خوش آهنگ تر است
با مدعي محال است اسرار عشق گفتن يا آنكه با تقلا در كيسه زباله خورشيد را نهفتن.
منم و عشق و خلوتي كه در آن هيچ كس هيچ كس نمي گنجد
بنا را بر اصل خماري نهاد ز روز ازل باني چشم تو
دلا آيينه شو آهي بر آور دعاي سينه صافان مستجاب است
مقابل آينه مي ايستم و از بهارهاي رفته خجالت مي كشم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر